Бир пайтлар шаҳар кўрмаганлар, дам олиш нималигини билмаганлар бор эди
Яшаш жойимиз Қўшработ тумани маркази эди. Бу ҳудудни на шаҳар деб бўларди, на қишлоқ.
Кичик истироҳат боғи, 3-4 та дўкон ва саноқлигина давлат ташкилотлари борлигини ҳисобга олмаганда, қишлоқдан фарқи йўқ эди. Акам дўстлари билан туманнинг тоғли ҳудудларида жойлашган Қоратош қишлоғига экскурсияга чиққанини мақтаниб гапирганда ҳавас қилгандим.
Ҳеч эсимдан чиқмайди, мактабни битирар чоғимизда, баҳор пайтида синфдошларимиз билан Пангат қишлоғига саёҳатга боргандик. Биз бу саёҳатни “тоққа экскурсия” деб билсак, бизга раҳбарлик қилган кимё-биология фанидан дарс берадиган устозимиз “амалиёт дарси” деб атади. “Катта”лар эшитиб қолса, гап тегишини айтганди. Ўқитувчимиз айтганидек, амалиёт дарсидай бўлганди бу саёҳат. Тоққа чиқиб тушгунимизча устозимиз йўлимизда учраган ҳайвонми, ўсимликми, бизга таништириб борарди. Бир томондан қизиқарли бўлди. Айрим ўсимликлар, ҳайвонлар ва қушларни шу пайтгача кўрмагандик. Уларнинг расмларини китоблардагина кўрганмиз, холос. Тоғдан тушганимизда тушлик вақти ўтиб бўлганди. Сой бўйидаги бўзда ўтириб, уйимиздан олиб борган тугунчаларимизни очиб, у-бу нарса еб, қорин тўйғазгандек бўлдик. Ўша пайтдаги энг яхши дам олиш шундай бўлган. Бугун-чи?..
Орадан йиллар ўтиб, бир иш юзасидан ўша Пангат қишлоғига, ёшлигимизда дам олган ҳудудга бордим. Табиати ўзгармаган. Ёз чилласи бўлишига қарамасдан салқин ва чиройли. Аммо одамларининг турмуш шароити кескин ўзгаргани кўриниб турибди. Ўша пайтда қишлоқда оҳакланган 2 та иморатдан бошқа барча уйлар лойсувоқ эди. Оқланган биноларнинг бири мактаб, иккинчиси яқинда тўй ўтказилган ҳовли эди. Бугун деярли барча уйлар, дўконлар, мактаб, боғча ва тиббиёт пунктлари замонавий кўринишда, турфа рангларда. Ўйдим-чуқур бўлиб ётган йўллар равонлашган.
Аҳамиятлиси, Пангатга туризм қишлоғи мақоми берилаётган экан. Ёшлигимизда дам олган жойимиз сўлим бир дам олиш масканига айлантирилибди. Ҳусниддин Мусулмонов оиласи ташкил қилган бу масканда ҳордиқ чиқарувчилар орасида нафақат қўшработликлар, мамлакатимизнинг турли ҳудудларидан, ҳатто бошқа давлатлардан келаётган сайёҳларнинг борлиги қувонарлидир.
Бундан 35 йил илгари Тошкент политехника институти тоғ-кон металлургия факультетини тамомлаган собиқ курсдошлар шу қишлоқда дийдорлашибди.
- Бу учрашувни кун санаб кутдим, - дейди қорақалпоғистонлик Бердақ Ибрагимов. – Шундай сўлим гўшада дам олаётганимиздан хурсандмиз. Турли ҳудудлардан, Россиядан, Тожикистондан келган дўстларимиз бор. Келгуси учрашувни Нукусда ўтказишни режалаштиряпмиз. Бизда мақтанадиган Пангатдагидай табиат йўқ.
- Кейинги йилларда икки давлат - Тожикистон ва Ўзбекистон ўртасидаги дўстлик алоқалари мустаҳкамлангани учун ҳам биз бугун эмин-эркин шу жойда меҳмон бўлиб турибмиз, - дейди тожикистонлик Насимжон Солиев. – Бу ерга қўшработлик ўртоғим Комилжон Эшқобиловнинг таклифига кўра бир гуруҳ дўстлар оила аъзоларимиз билан келдик. Табиати жуда гўзал экан. Тоза ҳавосидан маза қилиб нафас оляпмиз.
Бир пайтлар бундай жойлар бўлса ҳам борлигидан кўпчилик бехабар бўлган. Хабари борлар ҳам бу сўлим гўшаларда дам олишни билмаган. Шаҳарда яшайдиганлар орасида қишлоқни кўрмаганлар, қишлоқда яшайдиганлар орасида эса шаҳарга бормаганлар талайгина эди.
Бугун шаҳар кўрмаганлар, дам олиш нималигини билмаганлар қолмади деярли. Айниқса, ёзнинг иссиқ кунларида шаҳарликлар олис қишлоқларда, табиат қўйнида дам олишни ўрганди. Олис қишлоқ ёшлари эса шаҳарлардаги, ҳатто хориждаги таълим муассасаларида ўқияпти, нуфузли ташкилотларда ишлаяпти. Уларнинг ортидан ота-оналари, яқинлари ҳам катта-катта шаҳарларга, давлатларга саёҳатга чиқадиган бўлди.
Тўлқин Сиддиқов.
