Ibratli voqea: Duoning ijobati

Bir odam qattiq betob bo‘lib, kasalxonaga tushibdi. Shifokorlarning berayotgan dorilari foyda berishini so‘rab ertayu kech Xudoga yolvorib, duo qilibdi. Shu bemor bir kuni kechasi tush ko‘ribdi.

Tushida o‘zi va hamxonalari bir quduq ichidagi suvga cho‘kayotgan emish. Yordamga chaqirsalar ham, hech kim kelmas emish. Bir payt yuqoridan bir ingichka arqon tusha boshlabdi. Hamma unga qarab talpinibdi. Lekin arqon qimirlab hech kimning qo‘liga ilinmay, haligi odamning qo‘liga tushibdi.

Ko‘rinishidan o‘rgimchak ipidek ingichka arqon odam ko‘taradigan darajada pishiq ekan. Haligi odam jon holatda arqonga osilib yuqoriga tirmasha boshlabdi, lekin arqonni uzilib ketishidan xavotirga tushibdi. Shu payt xuddi uning xayolidagiga javoban yuqoridan ovoz kelibdi: “Qo‘rqma, ip uzilmaydi”.

“Sen kimsan?” so‘rabdi haligi odam.

“Men sen bir paytlar suvdan chiqarib olgan o‘rgimchakman. O‘sha yaxshiliging uchun bugun senga yaxshilik qilmoqdaman”, debdi.

Haligi odam bunday ishlarni har doim qilib yurgani uchun bu o‘rgimchakni qachon, qayerda qutqarganini eslay olmabdi. Shu payt arqon qattiq silkina boshlabdi. Odam pastga qarasa, qolganlar ham arqonga osilib yuqoriga tirmashib chiqishayotgan ekan. Buni ko‘rib: “Arqon ingichka bo‘lsa, hammamizni ko‘tara olmay, uzilib ketishi mumkin. Nega ular mening arqonimga osilishadi?! Axir o‘rgimchak uni men uchun tashladi-ku”, deb o‘ylabdi.

Shu narsani o‘ylagan zahoti arqon yuqoridan “chirt” etib uzilib, hammalari pastga qulab tushibdi.

Haligi odam o‘z ovozidan uyg‘onib ketibdi. Yarim tun, sheriklari uxlab yotishibdi. Ko‘rgan tushini eslabdi va u haqda o‘ylay boshlabdi. Umri davomida jonivor va hasharotlarga yaxshilik qilib kelgan odam palatadoshlarini o‘ylamay, faqat o‘zi uchun Allohdan shifo so‘rayotganini eslab, o‘zidan uyalibdi.

Shu tun tongga qadar ko‘z yummay, Allohga: “Ey karami keng Parvardigorim, barcha dard bergan bandalaringga, kasalxonadagi bemorlarga va mening dardimga shifo berib, shu yerdan sog‘-salomat chiqib ketishimizni nasib et”, deb yolvoribdi.

Ertalab shifokor odatdagidek kasallarni ko‘zdan kechirayotib, unga: “Sizning topshirgan analizlaringizning javobi yaxshi chiqdi. Uch-to‘rt kundan so‘ng uyga javob beramiz”, debdi.

Bu hikoyadan xulosa shuki, odam o‘zi uchun nimaiki yaxshiliklarni orzu qilsa, atrofdagilarga ham shu narsalarni nasib etishini xohlamog‘i lozim.

Akbarshoh Rasulov tayyorladi.