Шоколадни яхши кўрадиган қўшним...
Бир қўшнимиз бор эди. Яхши ҳамсуҳбат, киришимли ва ҳамма ҳурмат қиладиган, мақбул инсон эди.
Бир куни кўчага чиқсам, машинасини тайёрлаётган, қаергадир кетоқмоқчи, йўл тараддудини кўраётганди. Бориб, аста назар солдим. Машинанинг орқа ўриндиғида йигирмадан ортиқ қути шоколад бор эди. Унга салом бериб:
- Йўл бўлсин, қаерга кетяпсиз, қўшни? - дедим.
Алик олиб, кулди. Табассумининг маъносини тушунмадим.
- Менга ҳамроҳлик қилишни истайсизми? - деди.
- Ҳа, майли, фақат узоқ жой эмасми?
- Йўқ, Худо хоҳласа кеч қолмасдан қайтамиз.
Кўчамиздан ўртача тезликда, қирқ дақиқалик йўл юриб, бир маҳаллага келдик. У ердаги уйлар хароба, ночор инсонларники эканлиги маълум эди. У киши машинани тўхтатди. Тушдик. Шоколадларни олди. Биринчи қатордаги эшикни қоқди, кўпгина болачалар очди. У кишини кўриб жуда хурсанд бўлиб кетишди.
- Онажон, шоколадчи амаки келдилар, - деб оналарини чақиришди. Уларга бир қути шоколадни бериб, болалар билан озгина суҳбатлашиб, кетишга изн сўради.
Сўнг иккинчи эшикни тақиллатди. Эшикни кекса ёшли аёл очди. Унинг ҳақига кўп дуолар қилди. «Аллоҳ сизга жаннат эшикларини очсин. Мевалари билан сийласин. Болажоним, бизни эслабсиз, йўқлабсиз, Аллоҳ сизни эсласин!» деди.
Унга ҳам бир қути шоколад берди. Изнини олди. Шундай қилиб, ҳар бир эшикдан айрича гўзал дуо - саломлар, ташаккурлар эшитилди. Шоколадларни тарқатиб бўлиб, машинага ўтириб, уйимиз томон йўналдик. Мен ҳайратда эдим. Унга:
- Қўшни, сизни Аллоҳ ёрлақасин! Жуда яхши иш қилдингиз-да. Лекин, бир савол туғилди. Нимага уларга ўша бир қути шоколадни пулини бериб қўя қолмайсиз? Улар ўзлари билганларича, керакли нарсаларни сотиб олишган бўлармиди? - дедим.
Саволим ажаблантиргандек у кулиб юборди. Орқа ўриндиққа қараб қолган бир қути шоқоладни олиб менга берди.
- Очинг, уни, - деди. Мен уни очиб кўрдим. Унинг ичида шоколад билан бирга усти ўралган пул ҳам бор эди. Ҳайратим янада ошди.
- Нимага пулнинг ўзини шундоққина бериб қўя қолмадингиз? - дедим. У одатдагидай кулиб деди:
- Мен шоколадни яхши кўраман. Ҳар куни ейман. Аллоҳ таоло: «Ўзингиз суйган нарсадан нафақа қилмагунингизча, ҳаргиз яхшиликка эриша олмассиз.», дейди. Фақирнинг ҳам бизни егимиз келган нарсадан егиси келади...
