Бу суҳбат қайси шифохонада бўлган?

– Рўйхат катта-ку, духтур. Ахир бу нарсаларга икки кишини операция қилиш мумкин.
– Энди, синглим, операция жиддий иш. Ҳар хил ҳолат бўлиши мумкин. Эҳтиёт бўлган яхши-да.
– Анави ерга "Бу шифохонада барча муолажалар бепул амалга оширилади", деб ёзилган экан.
– Жуда инжиқ экансиз-да, синглим. Гап онангизнинг соғлиғи устида кетяпти. Врачларнинг кийфияти бузилмасин, дейман. Ҳа, айтгандай, бу қоғозчани бировга кўрсатиб юрманг, хўпми? Кейин иложи бўлса, бирорта яхшироқ ошхонадан ўн кишига тушлик ҳам келтиринглар. Операциянинг яхши тугаганини нишонлаймиз.
Операциядан сЎнг
– Мана, сингилжон, жа ваҳима қилаётган эдингиз. Шукр, онангиз операциядан муваффақиятли чиқди, духтурлар ҳам роса терлашди.
– Раҳмат, барака топинглар, қўллари дард кўрмасин ўша врачларнинг.
– Энди қоидага кўра ўша қўли енгил врачлар ва ҳамшираларга озроқдан пул ҳам беришимиз керак.
– Ака-укам йўқ, мен шартнома асосида ўқийман. Отам пенсионер. Лекин мана бу 100 минг сўмни чин кўнгилдан атаганмиз. 150 минг сўмлик тушлик ҳам келтириб бердим.
– Мени тўғри тушунинг, операция ниҳоятда қийин кечди. Икки нафар духтур, уч нафар ҳамшира ишлади. Ҳар бирига 100 мингдан бермасак ноқулай. Ҳалиям бошқаларникидан анча кам айтдим.
– Мени кечирасиз-у, мол бозорда даллол бўлишингиз керак экан. Ҳайф сизга бўлим мудирилик! Агар мендан бошқа одам бўлганида органга айтиб, хонумонингизни куйдириб юборарди. Энди билдим Президент сизларнинг ишларингиздан нега бунча норизо бўлиши сабабини. Манг, агар гап беш юз минг сўм устида бўлса, кўнглингиз жойига тушсин, контрактимни бир амалларман...