Мутолаа: Хазина. Ҳикоя

Ярим тунда ҳам кўзларига уйқу келмаётган жувоннинг қўл телефонига хабар келди:

- Хайрли оқшом. Телеграмга қарасам, ҳали ҳам бедор экансиз...

- Сизга ҳам. Ҳа, уйқум келмаяпти. Ўзингиз-чи?

- Менда ҳам уйқу йўқ. Ҳар кунгидек.

- Мени тушунса бўлар, лекин сизнинг нега уйқунгиз келмайди?

- Сизни мен тушунаман, лекин мени ҳеч ким тушунмайди-да.

- Сиз яхши инсонсиз. Ёлғизлигимни сездирмасликка ҳаракат қиласиз. Доим кўнглимни кўтариб юрасиз.

- Имкони бўлганида  эди, кўнглингизни эмас, ўзингизни кўтариб, кўтарганда ҳам кафтимда кўтариб юрардим.

- Бунга шубҳам йўқ. Келинг, чегарадан чиқмайлик.

- Шу чегара дегани одамни қафасга солиб қўяди-да. Назаримда, биз учун бахт чегарадан нариги томонда тургандек туюлаверади.

- Бахт ўзи нима?

- Бахт – бу Сиз!

- Нега унда мени ҳеч ким ахтариб келмайди?

- Борайинми?

- Қаёққа?

- Бахтнинг олдига.

- Ярим тунда-я?

- Нима қилибди?

- “Алкимёгар”ни ўқиганмисиз?

- Йўқ. Нима эди?

- Шу асарни Румий ҳазратларининг бир ҳикоятидан илҳомланиб ёзган, дейишади.

- Тушунмадим...

- Тунги алжираш. Эътибор берманг. Гоҳида шунақа бўлиб туради.

- Қизиқ. Тунда сиз билан ҳеч гаплашмаган эканман.

- Бахтингиздан қўрққансиз-да.

- Сизданми?

- Менинг асарга умуман алоқам йўқ. Сизга эса ўқиб кўришни маслаҳат бераман.

- Ростдан ҳам мазангиз йўққа ўхшайди, докторга кўрсатиш керак.

Жувоннинг юзида бир лаҳзага табассум чирой очди-ю, зумда ғойиб бўлди. У яна жавоб ёзди:

- Агар ўша докторга мени сиз олиб борсангиз, аниқ “кўричак”, дейди.

- Нега?

- Чунки мен кўричакман-да.

- Бахт ҳам кўричак бўларканми?

-  Одамдаги кўричакнинг вазифаси нима?

- Билмадим. Менимча, у ҳеч қанақа вазифа бажармайди. Чунки олиб ташласа ҳам яшайверамиз-ку.

- Мен ҳам шунақа. Ҳеч кимнинг ҳаётида, ҳеч қанақа вазифани бажармайман.

- Сиз шундай ўйлайсиз. Аммо ҳаётимнинг бир қисмига айланиб улгургансиз.

- Тунги алжирашми бу?

- Йўқ, рост.  Агар шунчаки алжираш бўлганида ҳар куни сизни эсламаган бўлардим.

- Бева аёлни кўпчилик эслайди. Айниқса, тунда.

Орада узоқ вақт узилиш бўлди. На жувон бир сўз ёзди, на у. Бир соатлар чамаси вақт ўтгач, жувоннинг телефонига яна хабар келди.

- Ўша ҳикоят нима ҳақида эди?  

- Хазина ахтарган киши ҳақида, - жавоб ёзди жувон.

- Топадими?

- Ўқиб кўринг, балки сиз ҳам топарсиз.

- Мен-ку биламан, аммо эрим ҳеч қачон бу хазинани топа олмаса керак. У киши ухлаяпти. Телеграми ёниқ қолибди. Хатларингизни ўқиганим учун узр. Сиз бахтга лойиқ инсонсиз... 

Аслиддин Мустафоев.