МУҚАДДАС АЁЛ

Ошиқларинг пойингга гул отиб ҳам бўлди,

Хилватларда лабингдан бол тотиб ҳам бўлди,

Ва бу ҳакда кимларгадир сотиб ҳам бўлди,

Сен бари бир муқаддассан,

Муқаддас аёл!

“Аввал: “Кел-эй, қучоғимга тўл, балқ”, дедилар,

Унамадинг, аёл ўзи терс “халқ”, дедилар.

Ичолмагач юз ўгириб шўр, талх, дедилар,

Сен бари бир муқаддассан,

Муқаддас Аёл!

Сен дарёсан, ўпганини қирғоқ яширар,

Жуфтим бўл, — деб чопганини ҳар тоқ яширар,

Жаннатим, — деб қувонмасдан қумлоқ яширар,

Сен бари бир муқаддассан,

Муқаддас Аёл!

Асли бу бор эрмакларнинг борар ери Сен,

Росту ёлғон эртакларнинг борар ери Сен,

Асов отдай эркакларнинг борар ери Сен,

Сен бари бир муқаддассан,

Муқаддас Аёл!

Чорлашганда сен келсанг, гоҳ бекор келсанг-да,

Маст даврага бир сарин ел, бир тор келсанг-да,

Хор келсанг-да, номардларга гоҳ хор келсанг-да,

Сен бари бир муқаддассан,

Муқаддас Аёл!

Қимтинасан, астагина кўтарасан бош,

Минг йилликдир кўзингдаги жовдираган ёш,

Гуноҳкорлар мингу битта Сенга тегар тош,

Сен бари бир муқаддассан,

Муқаддас Аёл!

Ҳарир, хушбўй баданингда тошлар изи бор,

Кўкрагингда эгилган не бошлар изи бор,

Қуёш изи, куйдирган қуёшлар изи бор,

Сен бари бир муқаддассан,

Муқаддас Аёл!

Ҳалима ХУДОЙБЕРДИЕВА,

Ўзбекистон халқ шоири