Она тилим

Дунё эврилмоқда, тилим таржимон,

Турфа жилвасини баён айлар у.

Баъзан тўлиб-тошар гўёки қозон,

Қоғозга тушади ҳар битта туйғу...

Кеча мозий билан бўйлашдим теран,

Тарих қучоғидан дурлар тергали.

Она тилим бийрон сўйлайди, қаранг,

Қўллаб тургандайин олам пирлари.

Кул тегин битиги тошни гуллатди,

Йўл-йўриқ кўрсатар ул Билга ҳоқон.

Кошғарий жамики элни тиллатди,

Арш қадар кўтарди Навоий – султон.

Бобур шевасидан яшнади рўй-рост,

Машраб оҳангида жунун нафаси.

Яна не улуғлар кўтардилар даст

Бугун ажнабийнинг келар ҳаваси.

Тилим, зулмлар ҳам ўтди бошингдан,

Хоинларинг сенда сўзлади равон.

Ёқамни тутаман зўр бардошингдан,

Ёт тилга сиғинар баъзилар ҳамон.

Қўй тилим, ранжима, уларни кечир,

Хоинлар сенимас, ўзини сотган.

Жон тилим, жондай хуш сувингдан ичир,

Сен туғилган кундан тонгимиз отган.

Тобора юксаклаб борар бул қуёш,

Баралла жаранглар юксак минбардан.

Бўғзим тўлиб борар, кўзларимда ёш,

Ўзбегим тилида учган хабардан.

Сен шундай нурли бўл, кўкни қуч мудом,

Доимо жаранг соч дунга баралла.

Тонглари мадҳиям бўлгин жонажон,

Кечалар бўл онам айтган хуш алла.

Сен борсанки, руҳим қучади кўкни,

Сен борсанки, яшнаб борадир дилим.

Билмайман, эртага мен борми, йўқми,

Аммо сен мангусан, эй, Она тилим!

Ўткир РАҲМАТ.