Insof bergani rost bo‘lsin!
Chekka qishloqda yashovchi Egamqul boboning muxbir yigitga bergan intervyusi
- Muxbir bolam, elimizda
Ko‘p yangi gap bo‘layotir.
Hatto bizning qishloqqa ham
Shamollari kelayotir.
Qiziq bo‘ldi tunov kuni,
Ko‘chamizga odam to‘ldi.
Alovuddin chirog‘ini
Ishqaganmi, nima bo‘ldi?
Shimargancha yenglarini,
Ishga qattiq bog‘lab beldi –
Hovlimizga besh-o‘n rahbar
Eshik qoqib kirib keldi.
Voy-bo‘, buncha savlatdorlar
Atrofimni o‘rayapti,
Biri olib, biri qo‘yib,
Ahvolimni so‘rayapti.
Qiziq bo‘lar ekan, meni
O‘zlariga teng ko‘rsa, deng.
Biri vazir, biri hokim:
“Bizga xizmat”, deb tursa, deng.
Bolam, bu kattakonlarni
Tilvizo‘rda ko‘rar edim.
Ular bizning holimizni
Bilarmi, deb so‘rar edim.
Axir, rahbar degan odam
Kastumiga sig‘masdi-ku.
Yil-o‘n ikki oy salqingina
Kabinetdan chiqmasdi-ku.
Hokim buva hukmi – hukm,
Yoniga ham borolmasdik.
Dardimizni aytay desak,
Huzuriga kirolmasdik.
Endi esa, hayron qoldim,
Oldimizga kelayapti.
“Mahallabay ishlaymiz”, deb,
Jonga oro kirayapti.
Yoqa ushlab qoldim, shoyad,
Ular kelgani rost bo‘lsin.
Hokimlaru vazirlarga
Insof bergani rost bo‘lsin.
Yana bir kun belim og‘rib
Turgan edim, bir ish bo‘ldi.
Xuddi shu payt bilgandayin
Uch-to‘rt vrach kirib keldi.
Yo, tavba-yey, bular qaydan
Og‘riganim bildi, deyman.
Yo xalq dardin bilgich odam
Boshimizga keldi, deyman.
Professor ekan bari,
Na-aq Toshkandan kelishdi.
Bola-baqra, hammamizning
Sog‘lig‘imiz tekshirishdi.
Ko‘zimga yosh keldi, bolam,
Ko‘ngillarim erib ketdi.
Ular hatto sihatgohga
Yo‘llanma ham berib ketdi.
Tabib o‘z oyog‘i bilan
O‘zi kelgani rost bo‘lsin.
Shifokoru do‘xtirlarga
Insof bergani rost bo‘lsin.
Agar bilsang, bu dunyoda
Bonkchi degan kas bo‘lardi.
Ishi tushib borgan odam
Oldida xor-xas bo‘lardi.
Qarz olib, mol-hol qilay, deb
Borsak qovog‘in uyardi.
Arzimagan uch-to‘rt so‘mga
Bir dunyo shartin qo‘yardi.
Endi esa bonkchi o‘zi,
Qarang, uyma-uy yuribdi,
Mana loyiha, kredit,
Faqat ishlang, deb turibdi.
Tadbirkor ham odamlarning
Kam-ko‘stiga qarayapti.
O‘zim bo‘layin, demasdan,
El koriga yarayapti.
Ana, biri bog‘cha qurdi,
Biri ishning ko‘zin bildi –
Zo‘r fabrika tashkil qilib,
Yuz odamni ishli qildi.
Odamlarga yordam qilib,
Hammani teng ko‘rar bo‘lsang,
Asli insof deganing shul,
Agar mendan so‘rar bo‘lsang.
Odamlarga yordam – elga
Ko‘mak, degani rost bo‘lsin.
Tadbirkoru bonkchilarga
Insof bergani rost bo‘lsin.
Yana gap ko‘p, ayta bersam
To kechgacha ado bo‘lmas.
Gazetingda bosib chiqsang,
Bu gaplarim xato bo‘lmas.
Yurtboshimiz bir keldiyu
Yo‘lga ham son kirib qoldi.
Suvlar keldi, gazlar keldi,
Svetga jon kirib qoldi.
Stadion, kutubxona...
Obod qishloq bo‘lib qoldik.
Shahardan hech kamimiz yo‘q,
Ko‘nglimiz but, to‘lib qoldik.
Maktab qaddi tiklanyotir,
Ta’lim ham shunga xos bo‘lsin.
Endi domla-mallimlarga
Insof bergani rost bo‘lsin.
Uyli bo‘ldi uchastkavoy,
Mahallamiz obod bo‘ldi.
Raisimiz hokimlarning
Maylisidan ozod bo‘ldi.
El oralab yurar ular,
Xizmat izzatga mos bo‘lsin.
Oqsoqolu posbonlarga
Insof bergani rost bo‘lsin.
Samad qo‘shnim kasal bo‘lib,
Uyda yotib qolgan edi,
Kenjam qanday o‘qitsam, deb,
Boshi qotib qolgan edi.
Ming qiz bilan Sharapat ham
Grantlarga kirib ketdi.
Kontraktning tashvishidan
Qo‘shnimni qutqarib ketdi.
Ayollaru yoshlarni deb
“Temir daftar” tutilyapti.
Qancha odam ishli bo‘lib,
Kambag‘allikdan qutulyapti.
Odamlarning duosini
Olay degani rost bo‘lsin.
Sektor rahbarlariga
Insof bergani rost bo‘lsin.
Kecha lekin ozroq izza
Bo‘lib qoldik, muxbir bolam.
Yer yorila qolmadi-yu
Kirib ketolmadik biz ham.
EM-ChE-ESdan askarlar kep,
O‘tinimiz yorib berdi.
Sal bo‘lmasa, supra yoyib,
Xamirimiz qorib berdi.
Oppoq sochli bir general
Devorimiz oqlay ketdi.
Uyaltirib hammamizni,
Yuragimiz qoqlay ketdi.
Axir, uyda devday o‘g‘lim
Tilpon o‘ynab yotgan edi.
Yana biri tilvizo‘rga
Qaragancha qotgan edi.
Turib ketdik o‘rnimizdan,
Xijolatdan o‘lay dedik.
“O‘z kuningga yaramasang,
Bu kuningdan o‘l-ey”, dedik.
G‘aflat bosmay, odamlar ham
Sal g‘ayratga to‘lsin ekan.
Davlat elim desa, el ham
Shunga loyiq bo‘lsin ekan.
O‘g‘illarim bir gektardan
Yerni olib ish boshladi.
Qizim tikuvchilik ochdi,
“Tik-tok”iniyam tashladi.
Esi kirdi momongniyam,
Ko‘z yumib u seriyalga,
Nevaralar tarbiyasin
Qayta boshdan oldi qo‘lga.
O‘zgardi shu jujuqlaram,
Biri kashta to‘qiyapti.
Biri kampuyter o‘ynamay,
Navoiyni o‘qiyapti.
Yangi zamon bolasi-da,
Tarbiyasiyam soz bo‘lsin.
Momonggayam, bollargayam
Insof bergani rost bo‘lsin.
Shunday gaplar, muxbir bolam,
Qiziq ishlar bo‘layotir.
Hatto bizning odamlar ham
O‘zgarishlar qilayotir.
Bilsang, asli g‘urbat, g‘iybat
Bekorchining ishi ekan.
Eng tinch odam kim, desang, bu
Ishlayotgan kishi ekan.
Har bandaning umid bilan
Xudo degani rost bo‘lsin.
Odamlarga ham diyonat,
Insof bergani rost bo‘lsin.
Sen-chi, bolam, yaqiningga
Yo‘latmasding-ku har kimni.
Mana, endi o‘zing kelib,
Eshityapsan ahvolimni.
Muxbir degan elning dardin
Yozsin-u, so‘zi rost bo‘lsin.
Muxbir bolam, o‘zingga ham
Insof bergani rost bo‘lsin.
Qarang, oddiy xalq dardini
O‘ylaydigan bor ekan-da.
Xalqim degan jo‘mardlarga
Xalq duosi yor ekan-da.
Bo‘larkan-ku, qisqa vaqtda
Shuncha ishlar qilindi-yey.
Buni ko‘rib do‘st-dushmanning
Tan bergani bilindi-yey.
Unutmay endi insofni,
Rahbarlar xalq tomon bo‘lsin.
Shu ishlar boshida turgan,
Yurtboshimiz omon bo‘lsin!
Egamqul boboning so‘zlarini
muxbir Qurbon JONQOBIL
oqqa ko‘chirdi.
(“Yangi O‘zbekiston” gazetasi, 2021 yil
13 fevral, 32-sonidan olindi).
