Hayotiy hikoya: Harom luqma "meva"si
Bir kuni ro‘paramdan sobiq o‘quvchim Ahmad chiqib qoldi.
- Domla, bir yordamingiz kerak, - dedi u o‘ychan. - O‘g‘limni uylantirmoqchi edim. Ammo u men aytgan qizga uylanmayapti. Uni ham o‘qitgansiz. Siz aytsangiz gapingizni olar...
O‘g‘li bilan albatta gaplashishimni aytib, Ahmadni xotirjam qildim.
Bir-ikki kun o‘tib o‘g‘li Turdiqulni ko‘chada uchratdim. Ahmadning gapi esimga tushdi.
- Qachon palovingni yeymiz endi, - dedim unga sha’mali qilib.
U gap nimadaligini tushundi.
- E domla, dardimni qo‘zg‘amang, o‘zi otamni ko‘ndirolmayapman, - dedi jig‘ibiyron bo‘lib.
- Nega, - dedim uni yana gapga solish uchun.
- Men Sunbulani olaman desam, dadam bo‘lsa anavi Nasibani oberaman, deydi.
U aytgan ikki qizni ham yaxshi bilsam-da, uning o‘zini fikrini bilgim keldi.
- To‘g‘ri aytibdi, Sunbuladan Nasiba afzalku, - deb uning yaxshi xislatlarini sanay boshladim.
Turdiqul meni tinglab turdi-da, birdan g‘azab otiga mindi.
- Eh domla, otamning kallasi ishlamaydi, desam siz ham otamdan kam emas ekansiz, - deya zarda qildi.
- Nega unday deyapsan, - dedim uning gapidan jahlim chiqsa-da o‘zimni bosib.
U menga xuddi yosh bolaga tushuntirgandek obdon gap boshladi.
- Sunbula otasining yolg‘iz farzandi. Ularning uch qavatli dang‘illama uyi, uchta mashinasi bor. Erta bir kun ota-onasi o‘tib ketsa, shuncha mol-dunyoning hammasi menga qoladi.
- Mol-davlati mayli. Men Sunbulani o‘qitganman, uning fe’lini bilaman. Bordiyu u senga vafodor bo‘lmasa-chi, - dedim uni bu fikridan qaytarishga umid qilib.
- Menga baribir, - dedi u. – Bor bisoti menga qolsa bo‘ldi.
Sobiq o‘quvchimga o‘g‘ling bilan gaplashaman, deganimda bu ish oson ko‘chadi deb o‘ylagandim. Afsuski, u gapga ko‘nadigan emasligi ko‘rinib turibdi.
Ertasiga ko‘chada Ahmadni uchratdim.
- Ustoz, gaplashdingizmi, - dedi meni ko‘rib jonlangan shogirdim.
- Sendan bir narsa so‘rasam maylimi, - dedim uni chetga tortib.
- So‘rang, - dedi u quloq tutib.
- Allohdan shu farzandni so‘ragan paytlaringda ro‘zg‘oringga bilib-bilmay harom luqma olib kelib yurmaganmiding?
U gapimdan bir seskandi-yu, so‘ng xomush xo‘rsindi.
- Ha domla, o‘sha paytlar bosar-tusarimni bilmay yurgan, birovning haqiga parvo qilmagan paytlarim edi chindan.
...Men bu gapdan keyin ko‘p gapirmadim. Faqat:
- Ota-bobolarimiz farzandni harom luqmadan orttirmanglar, deganlar, - dedim xolos.
Xulosani chiqarib olgandir.
Mamadamin Rajabov.
