Noshukur "jo‘ram"
– Ha, hozir qo‘lni qovushtirib o‘tiradigan zamon emasda, jo‘ra, – dedim.
– Meni zamon emas, bolalar kuydiryapti, – dedi joni og‘riyotgan odamday aftini burishtirib, jo‘ram. – Kichkina bir do‘konim bor, shuni tebratib turibman. Azobi qursin. Soliqni "katta" qo‘yishgan. Bu tomonda bolalar kosani oqartirishmaydi. Qani endi bularning xakalak otgan nafsini jilovlab bo‘lsa.
– Shu ahvolingdan noliyapsanmi? Noshukur ekansanku?! – dedim ajablanib.
– Nolimay nima qilay, do‘stim. Yaqinda o‘g‘lim "Neksiya"sini "urib" oldi. Tuzatish uchun ozmuncha pul sarflamadim. Bu zumrasha nima dedi degin: "Remontdan chiqqan mashinani o‘zingiz mining, menga "Malibu" olib berasiz", deydi.
– Nima? "Malibu" olib bermoqchimisan, – dedim hayratlanib.
– Ha! Yuz marta aytdim, oldin uchastkani bitirib olaylik, deb. Ikki qavatli, o‘ttiz ikki derazali imoratni bitkazishni o‘zi bo‘ladimi. Domda pastki qo‘shnimning kvartirasini ham sotib olganman. Ikki hovlini birlashtirishning o‘zi bo‘lmaydi, bungayam pul kerak. Yetmayapti-da. Qizimni ko‘rmaysanmi? "Kursdoshlarim "Spark" haydab kelayapti. Menga ham olib berasiz", deb xarxasha qilgani qilgan. Xotinim-chi? Bolalarni yo‘lga solish o‘rniga, o‘zi qiliq chiqarib turadi. Ko‘ziga yoqqan narsani oldirmaguncha qo‘ymaydi. Shu desang, qon bosimim tez-tez ko‘tariladigan bo‘lib qoldi.
Seniki ko‘tarilmay, meniki ko‘tarilsinmi, dedim ichimda.
Shunday boyvachcha odam... bekatda, avtobusga ko‘z tikib o‘tirsaya, sha’ma qildim, g‘ashim kelib.
– Taksi to‘xtatsam ham bo‘lardi-yu, cho‘ntak ko‘tarmaydi, jo‘ra. Ikkinchidan, taksiga minmaganim ham yaxshi bo‘ldi. Seni uchratdim, dardlashdim. Hozir "DAN" oldidan kelayapman. Haydovchilikka o‘qimoqchiman. U ham chiqim ekan. O‘g‘limga "Malibu" olib bersam, "Neksiya" menga qoladiganga o‘xshaydi. Gapiraversam gap ko‘p. Jo‘rajon, seni uyga taklif qilsam bo‘lardi-yu, lekin u yerda "yevroremont" ketayapti. Bosh suqishga ham joy yo‘q. Gangib qolganman, jo‘rajonginam! Iye, xayriyat bizning avtobus ham kelib qoldi. Ko‘rishguncha, jo‘raginam!
...Jo‘ram tiqilinch avtobusga o‘zini urdi.
– Obbo, noshukr jo‘raginamey?!
Abduaziz HOShIMOV.
