Чиқиндихона остидаги Аждаҳо ёхуд Кенжа ботирни кутиб
Бир бор экан, бир йўқ экан, мозийдамас бугунги замонда, қадимий Туроннинг гўзал ва бетакрор Самарқанд шаҳри бор экан. Бу шаҳар ўзининг меҳнатсевар аҳли меҳри билан гуллаб-яшнаб бораётганини бутун жаҳон кўриб, самарқандликларга ҳавас қилар экан.
Кунлардан бир кун ёвуз Аждаҳо ўзининг шум ниятларини амалга ошириш режасини тузибди. У шаҳар аҳли қалбидаги меҳрни йўқотиш, одамлар саломатлигини хавф остида қолдириш, юракларга қўрқув солиш мақсадида қадим кентга ҳужум қилмоқчи бўлибди. Аждаҳонинг севимли емиши хонадонлар, маҳаллалар, корхонаю ташкилотлардан чиқаётган турли хил чиқиндилар эканлигини англаган шаҳар аҳли ўз уйини, маҳалласини, шаҳрини чиқиндилардан тозалашга, она шаҳрини озода сақлашга бел боғлашибди.
Аждаҳонинг ҳужумини шаҳар аҳли жасорату матонат билан қайтараверибди, қайтараверибди. Кўчаю хиёбонлар кундан-кунга чирой очаверибди. Очликдан силласи қуриб, умидсизликка тушган Аждаҳо ноилож шаҳар четидаги Хишрав қўрғонига яқин жойга чекиниб, ўз ўлимини кута бошлабди.
Буни қарангки, шаҳардаги барча чиқиндилар Аждаҳо жон сақлаётган шу жойга ташланар экан. Бу ёвуз Аждаҳо учун айни муддао бўлибди. Ҳар куни шаҳардан чиқадиган ботмон-ботмон чиқиндилар унинг олдига ташланаверибди. У мана шу чиқиндиларни еб, аста-секин куч тўплай бошлабди. Кейинги пайтлар бу ерга ташланаётган чиқиндилар шунчалик кўпайиб кетибдики, Аждаҳо шаҳар аҳлидан яшириниш мақсадида тоғдек уюлиб кетган чиқиндиларнинг остига кириб кетибди.
Ёвуз ва маккор Аждаҳо энди одамларга ўзини кўрсатмасдан ёмонлик қила бошлабди. Чиқиндиларни еб кучга тўлган бу махлуқ оғзидан олов эмас, балки инсон ҳаёти учун ўта хавфли бўлган заҳарли тутун чиқараркан. Бу тутун шу яқин атрофда яшайдиган одамлар, айниқса, йигирма мингдан ортиқ аҳоли истиқомат қиладиган Кимёгарлар қўрғони аҳли нафас оладиган ҳавони булғаркан. У оғзидан заҳарли тутун чиқарганда одамлар эшигу деразаларни зич ёпиб, уйда жон сақлашаркан. Акс ҳолда тутун оғиз, бурун ва кўзларни ачиштириб, одам боласини турли касалликларга гирифтор қилар экан.
Бундан қаҳри келган Тўнғич ботир Аждаҳони ахтариб, ўша улкан чиқиндихонага йўл олибди. Бир неча йилу ой уни қидирибди. Афсуски, тополмабди. Кейин Ўртанчи ботир қилич яланғочлаб, йўлга чиқибди, қидирибди. Буни қарангки, у ҳам Аждаҳони тополмай, сарсону саргардон бўлибди.
Энди навбат Кенжа ботирга келибди...
Афсуслар бўлсинки, Қўҳи Қофда яшайдиган Девга қарши курашишга кетган Кенжа ботир ҳали Самарқандга қайтиб келмаган экан.
Айни пайтда шаҳар аҳли Хишрав қўрғони яқинидаги улкан чиқиндихона остида яшаётган Аждаҳодан халос бўлиш учун Кенжа ботирни кўзлари тўрт бўлиб кутаётганмиш. Доно одамларнинг айтишича, Кенжа ботир тез кунларда келиб, Аждаҳони ўлдириб, Кимёгарлар қўрғонида яшаётган юртдошларини бу ёвузнинг заҳарли тутунидан халос этармиш.
Ҳурматли ўқувчилар! Эртагимни шу ерда тугатмоқчиман. Чунки ҳали Кенжа ботир қайтиб келгани ва бирор қаҳрамонлик кўрсатгани йўқ. Насиб қилса, Кенжа ботирнинг жасорати ҳақида алоҳида эртак айтиб бераман. Ўшанда барча муроду мақсадига етади.
Ҳаким ЖЎРАЕВ.
